Wiersz z tomiku Jerzego Stachury „Ślepy justunek” (2020)

Jerzy Stachura

„Dla siebie”

Nie mam pomysłu

na świąteczny prezent dla siebie

przecież niczego mi nie brakuje

nawet gwiazdy z nieba

Więc może jeszcze jeden wiersz

obraz piosenka

Wiersz z tomiku Jerzego Stachury „Ślepy justunek” (2020)

Jerzy Stachura

***

Białe żagle

jak szpitalne wiersze

Bo jaki poeta

nie żeglował nocą

po korytarzach

Wiersz z tomiku Jerzego Stachury „Ślepy justunek” (2020)

Jerzy Stachura

***

Moje wiersze
nie trafiły pod strzechy

Ale obrazy na pałace

***

Maluję obraz na zimę -

żadne arcydzieło

Ale marzną mi ręce

Wiersz z tomiku Jerzego Stachury „Ślepy justunek” (2020)

Jerzy Stachura

***

Niebezpiecznie walczę ze sobą -

ścigam myśli

jak niedobitki życia

Jeszcze bronią mnie wiersze

choć i one liżą rany

celnie zadane

Wiersz z tomiku Jerzego Stachury „Ślepy justunek” (2020)

Jerzy Stachura

***

Codziennie wiersz

ale nie każdy chcę zapisać

i nie każdym

przełamać się ze światem

A jeszcze inne

chowam do słoika

po musztardzie

Wiersz z tomiku Jerzego Stachury „Ślepy justunek” (2020)

Jerzy Stachura

***

Uskrzydliła mnie chwila wiersza

w galaktyki słowa

i nieskończoność myśli

Nim z chmur ołowianych

przyjdzie mi wytapiać

ślepy justunek

Wiersz z tomiku Jerzego Stachury „Ślepy justunek” (2020)

Jerzy Stachura

„Szkic do autoportretu”

Stoję przed sztalugą

jak przed lustrem

Patrzę w białe płótno

i przegrywam z sobą

w walce na spojrzenia

    Jerzy Edward Stachura - poeta, bard, malarz. Bratanek i uczeń sławnego Steda - Edwarda Stachury. Sted nazywał go Juniorem - stąd „Piosenka dla Juniora i jego gitary”.

     To, że narodził się Nowy Rok i jesteśmy u przedsionka nowych lat dwudziestych to fakt. I faktem jest, że już jakiś czas temu wyszedł nowy tomik wierszy Jerzego Stachury pt. „Wiersze, które zapomniałem napisać.” Prawdą jest również to, że są to „wiersze, od których nie można się oderwać”, jak można przeczytać we wstępie do książki. Warto zatem podarować sobie na Nowy Rok mądrości „gdyńskiego Sokratesa z Grabówka”. Och, jak warto! Są to wiersze, które przywiewają refleksję nad przemijalnością naszej egzystencji i przekonanie, że można i trzeba „pięknie” godzić się ze światem. I że miłość jest prosta, chociaż czasem trudno ją wyrazić. I przywiewają pewność, że wiersze nie kłamią, warto je malować czy zrywać z sufitu. Wszystkiego Prawdziwego i Dobrego Jerzy! Do szybkiego zobaczenia na stedowych manowcach!

Barbara Rejek

Wiersz z tomiku Jerzego Stachury „Wiersze, które zapomniałem napisać” (2019)

Jerzy Stachura

***

Nie znajduję słów
dla myśli
błądzących po ścianach
jak pająki we mgle

A gdybym tak wiesz
wziął z sufitu -
przecież się nie zawali